Με αυτή τη λογική, στα βιβλία της σειράς το αρχαίο κείμενο παρατίθεται δίπλα με τη νεοελληνική μετάφραση, σε αντικριστές σελίδες, και μάλιστα με ευθυγράμμιση, έτσι ώστε η αρχή κάθε νέου στίχου του αρχαίου κειμένου να αντιστοιχεί στη νεοελληνική μετάφραση. Δεδομένου ότι το νεοελληνικό κείμενο είναι πάντα μεγαλύτερο από το αρχαίο, η λύση αυτή σημαίνει κενά ανάμεσα στους στίχους του αρχαίου κειμένου. Ωστόσο, είναι μια αισθητική παραδοχή που ευλόγως υποτάσσεται στη λειτουργικότητα της άμεσης αντιστοίχισης.
Οι μεταφράσεις των έργων είναι αποτέλεσμα μιας σύνθεσης από μεταφράσεις ονομαστών λογίων, όπως οι: Αλέξανδρος Πάλλης, Ιάκωβος Πολυλάς, Ιωάννης Γρυπάρης, Αργύρης Εφταλιώτης, Φώτος Πολίτης και Γεώργιος Σουρής.